Heartlessly Fragile

  Ήταν ένας απλός άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Ήταν ο γείτονας της κυρίας που είχε ένα μικρό μαγαζάκι με ρούχα, τακτικός πελάτης . Μία φορά είχε εξυπηρετήσει τον Γιώργο και την Κατερίνα, το ζευγάρι από τον πάνω όροφο, παίρνοντας τον γιο τους από το σχολείο, ευγενικός γείτονας . Δούλευε υπάλληλος σε μια μικρή επιχείρηση και πάντα παρέδιδε τη δουλειά του στην ώρα που έπρεπε, σωστός επαγγελματίας.  Κάθε Κυριακή έφευγε και έκανε δύο ώρες ταξίδι για να δει τους γονείς του και να φάνε μαζί, ο καλύτερος γιος. Το μόνο που δεν τον είχε χαρακτηρίσει ποτέ κανείς ήταν καλός σύζυγος ή καλός σύντροφος . Δεν ήταν τίποτα από τα δύο, ποτέ δεν είχε μια σταθερή γυναίκα στη ζωή του.   Δεν έφταιγε το ότι ήταν άσχημος, ήταν πολύ όμορφος και γοητευτικός. Ψηλός, σχετικά γυμνασμένος με έντονο βλέμμα. Ντυνόταν πολύ όμορφα και φερόταν πάντα ευγενικά. Ούτε έφταιγε ότι δεν ήθελε κάποια δίπλα του. Κατά καιρούς πολλοί έβλεπαν κάποια κοπέλα να μπαίνει ή να βγαίνει στην πολυκατοικία ή τον έβλεπαν έξω...

  Τους παράξενους ανθρώπους να τους αγαπάς. Ξέρεις, αυτούς που νιώθεις πως δεν μπορείς να τους διαχειριστείς, που σου φαίνονται υπερβολικοί. Αυτούς με τις πολλές ασχολίες, με περίεργα ενδιαφέροντα, με κρυφές ευαισθησίες.   Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν γύρω σου. Είναι ο συμμαθητής σου στο δημοτικό που αντί να παίζει μπάλα κυκλοφορούσε με ένα μπλοκ ζωγραφικής και λερωμένα με χρώματα δάχτυλα. Είναι αυτός που στο γυμνάσιο που καθόταν στην άκρη με στυλό και τετράδιο και έγραφε μανιωδώς. Είναι η κοπέλα στο λύκειο που κουβαλούσε πάντα ένα βιβλίο, διαφορετικό κάθε βδομάδα. Είναι ο νεαρός στη στάση που αντί να παίζει με το κινητό σχεδίαζε προσπαθώντας να γίνει καλύτερος, είναι το κορίτσι που κοιτάει με θαυμασμό σημεία της πόλης σου που όλοι αγνοούν.   Μαζί τους δεν θα βαρεθείς ποτέ. Θα σου πιάσουν κουβέντα για θέματα που δεν φαντάστηκες πως θα συζητάς, χωρίς ταμπού και υπεκφυγές. Θα σου πουν κατάμουτρα τη γνώμη τους χωρίς να τους νοιάξει αν σε πειράζει. Δεν θα είναι αγενείς, απλά...

  Θες να πάμε μια βόλτα; Μια απλή βόλτα. Να μην πάμε σε κάποιο μαγαζί γεμάτο κόσμο. Να μην πάμε σε μια ακριβή καφετέρια απλά για να κάνουμε "τσεκ ιν" και να φύγουμε. Να πάμε σε ένα μέρος που μόνο εμείς θα είμαστε εκεί, ένα μέρος που δεν θα μας νοιάζει ποιος θα μας δει και τι θα σκεφτεί. Σε μια παραλία, ίσως, ή σε κάποιο παρκάκι που δεν περνάει κόσμος.   Μην αγχωθείς για το πώς θα είσαι. Μην περάσεις ώρες να σκέφτεσαι τι θα φορέσεις, μην στρώσεις τα μαλλιά σου με ένα κουτί ζελέ, μην βουτήξεις στο μπουκάλι της κολόνιας. Ούτε εγώ θα το κάνω. Θα φορέσω κάτι απλό με το οποίο θα αισθάνομαι άνετα και θα έχω ελευθερία κινήσεων. Δεν θα βαφτώ, δεν θα βάλω τακούνια και δεν θα περάσω όλο μου το απόγευμα μπροστά από τον καθρέφτη. Θα είμαι απλά εγώ. Κάνε κι εσύ το ίδιο.   Πάρε απλά τα απαραίτητα. Πάρε το κινητό σου αλλά μην ασχοληθείς μαζί του. Απλά για να το σηκώσεις αν σε ψάξει ο άλλος. Πάρε χρήματα απλά για ασφάλεια και τα κλειδιά σου. Θα εφοδιαστούμε από ένα περίπτερο πριν φτάσου...

Βγήκες έξω το περασμένο Σαββατόβραδο. Τι είδες; Αγόρια πάνω σε μηχανάκια, γυναίκες ντυμένες για κλαμπ, ζευγάρια να περπατάνε πιασμένα από το χέρι, έναν κύριο στη γωνία να πουλάει ποπ κορν, ταξιτζήδες να βρίζουν τους πεζούς που πέρασαν τη διάβαση με κόκκινο, πεζούς να βρίζουν τους οδηγούς που περνούσαν όταν το φανάρι για εκείνους ήταν κόκκινο. Ότι θα έβλεπες ένα Σάββατο βράδυ στην πόλη. Εσύ ένιωθες διαφορετικός.   Έχασες πρόσφατα μια Αγάπη. Σε πόνεσε. Βγήκες με την ελπίδα να τα πεις κάπου, κανείς δεν ήταν όμως πρόθυμος να σε ακούσει. Ή βγήκες γιατί πίστευες πως θα πετύχεις έναν κοινό σας γνωστό και θα πει σε αυτήν την Αγάπη πως σε είδε. Στην καλύτερη θα πετύχαινες την ίδια την Αγάπη. Τίποτα από αυτά δεν έγινε όμως. Σάββατο βράδυ η πόλη είναι γεμάτη, πολύ δύσκολο να δεις γνωστό πρόσωπο.   Μήπως τελικά αυτή η Αγάπη δεν άξιζε; Και αν δεν άξιζε γιατί σε πόνεσε τόσο πολύ; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Έφυγε επειδή δεν της έδωσες αρκετά ή έφυγε γιατί της έδωσες τόσα πολλά που ένιωθ...

Κάθε χρόνο, μόλις πάει 31 Δεκεμβρίου όλοι αρχίζουν να θέτουν στόχους για τη νέα χρονιά. Φέτος θα διαβάζω περισσότερο, φέτος θα γνωρίσω νέα άτομα, φέτος θα προσέχω την υγεία μου, φέτος θα προσέχω την εμφάνισή μου, φέτος θα βγάλω χρήματα... Τελικά καταλήγεις στον επόμενο χρόνο να εύχεσαι τα ίδια πράγματα. Γιατί; Δεν τα κατάφερες την προηγούμενη χρονιά; Και γιατί δεν τα κατάφερες; Μήπως δεν προσπάθησες αρκετά; Ή φταίνε οι συνθήκες; Ή απλά έτσι είχες μάθει και δεν μπόρεσες να βγεις από την ρουτίνα σου; Στο τέλος νιώθεις μια απογοήτευση, σαν να μην κατάφερες τίποτα. Είσαι σίγουρος για αυτό; Κοιτάξου στον καθρέφτη και ρώτα "Είμαι ο ίδιος που ήμουν πέρσι;". Δεν είσαι! Έχουν γίνει πολλά μέσα σε έναν χρόνο. Άνθρωποι ήρθαν, κάποιοι έφυγαν, άλλοι έμειναν. Ίσως πήγες κάποιο ταξίδι, ίσως δοκίμασες νέα πράγματα. Ίσως πάλι σου έτυχαν όλες οι αναποδιές. Αν το σκεφτείς όμως, δεν σου έκαναν όλα κακό. Σε έκαναν να βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, σε ωρίμασαν. Άρα όλο και κάτι κατάφερες μέσα σε έν...

  Από μικρά παιδιά κάνουμε όνειρα. Θυμάμαι τα δικά μου: Ήθελα να φτιάξω περιοδικό, ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, ήθελα να γίνω ζωγράφος, ήθελα να γίνω γιατρός... Κάποια τα απέρριψα στην πορεία. Κάποια άλλα τα ακολούθησα και έκανα κάποια μικρά βηματάκια. Είναι στη φύση του ανθρώπου να ονειρεύεται και να έχει στόχους. Αλλά τα περισσότερα μένουν απλά αυτό, όνειρα.   Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί δεν τα κυνηγάμε; Ακόμα και τα πιο τρελά μας όνειρα δεν είναι ακατόρθωτα αν κινηθούμε σωστά. Πολλές φορές, τα εμπόδια που παρουσιάζονται μας κάνουν να σταματήσουμε. Δεν έγραψα καλά στις Πανελλήνιες, η σχολή δεν ήταν όπως την περίμενα και την παράτησα, δεν μπορώ να βρω δουλειά, προέκυψε κάποια δυσκολία... Οι παλιοί λένε "Κάθε εμπόδιο για καλό". Μπορεί οι συνθήκες να μην φαίνονται ιδανικές και να νιώθουμε πως δεν υπάρχει λύση αλλά αν σκεφτούμε λογικά κάτι θα βρούμε. Ακόμα και αν δεν πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας, μπορεί στον δρόμο μας να βρεθεί κάτι άλλο που θα το αγαπήσουμε ακόμα περισσότ...

(Το συγκεκριμένο κείμενο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Solmeister feat dPans&Marseaux) "Γεια, η ώρα είναι μία παρά Πήρα τι κάνεις να δω Πόσο εγώ είναι αυτό;"   Πόσες φορές σκέφτηκα να το κάνω αυτό. Να σε πάρω ένα τηλέφωνο, να δω αν είσαι καλά. Άνθρωποι είμαστε, σε νοιάζομαι. Πέρασα ώρες με το τηλέφωνο στο χέρι, να σκέφτομαι. Να πάρω; Να στείλω μήνυμα; Να μην κάνω τίποτα; Φοβόμουν να στείλω μήνυμα, αλλά δεν ήθελα και να πάρω τηλέφωνο. Δεν ήξερα αν ήθελα να σε ακούσω. Δεν ήξερα αν θα ήθελες να με ακούσεις.  "Πέρασα βόλτα από το κέντρο και είδα σπίτι σου το φως ανοιχτό Γιατί να μένεις εδώ; Που συχνά περνάω από κάτω και με τα μάτια 14 σε ψάχνω Κι εύχομαι να μη σε δω Κάνω πρόβα κάτι έξυπνο να πω αν σε πετύχω Κι έχω φύγει πριν το βρω Μα κάτι θα με φέρει πίσω"   Αν σε έβλεπα τυχαία τι θα σου έλεγα; Θα σε χαιρετούσα; Θα άλλαζα πεζοδρόμιο; Ή θα έβρισκα κάτι "καλό" να σου πω; Κάτι που να το σκέφτεσαι μετά όλη μ...