Δέκα Λεπτά Πριν Τη Μία

(Το συγκεκριμένο κείμενο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Solmeister feat dPans&Marseaux)

"Γεια, η ώρα είναι μία παρά

Πήρα τι κάνεις να δω

Πόσο εγώ είναι αυτό;"

  Πόσες φορές σκέφτηκα να το κάνω αυτό. Να σε πάρω ένα τηλέφωνο, να δω αν είσαι καλά. Άνθρωποι είμαστε, σε νοιάζομαι. Πέρασα ώρες με το τηλέφωνο στο χέρι, να σκέφτομαι. Να πάρω; Να στείλω μήνυμα; Να μην κάνω τίποτα; Φοβόμουν να στείλω μήνυμα, αλλά δεν ήθελα και να πάρω τηλέφωνο. Δεν ήξερα αν ήθελα να σε ακούσω. Δεν ήξερα αν θα ήθελες να με ακούσεις. 

"Πέρασα βόλτα από το κέντρο και είδα σπίτι σου το φως ανοιχτό

Γιατί να μένεις εδώ;

Που συχνά περνάω από κάτω και με τα μάτια 14 σε ψάχνω

Κι εύχομαι να μη σε δω

Κάνω πρόβα κάτι έξυπνο να πω αν σε πετύχω

Κι έχω φύγει πριν το βρω

Μα κάτι θα με φέρει πίσω"

  Αν σε έβλεπα τυχαία τι θα σου έλεγα; Θα σε χαιρετούσα; Θα άλλαζα πεζοδρόμιο; Ή θα έβρισκα κάτι "καλό" να σου πω; Κάτι που να το σκέφτεσαι μετά όλη μέρα. Δεν ξέρω όμως αν θέλω να σε δω. Γιατί αν σε δω μπορεί να λυγίσω. Και τα πήγαινα τόσο καλά...

"Οι τύψεις χτυπάνε την πόρτα και λένε:

«Εσύ φταίς που δεν είστε όπως πρώτα»

[...]

Η καρδιά σου παγιδευμένη στον κρυστάλλινο καταρράχτη Και έχει σηκώσει γύρω της φράχτη Ποιος τολμάει να τον περάσει; Και δεν σε κρίνω ούτε λίγο Σε κατηγορώ σαν να είσαι εγώ Γιατί τα αρχίδια να κατηγορήσω εμένα απόψε δεν θα τα βρω"

Ξέρω ότι έκανα κι εγώ κάποια λάθη. Έκανα πολλά. Και πού και πού αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν δεν τα είχα κάνει. Πώς θα ήμασταν; Αλλά αυτές οι σκέψεις με πονάνε και έτσι το βλέπω από άλλη οπτική. Κατηγορώ εσένα. Μόνο εσύ έφταιγες φταις. Εγώ ήμουν εντάξει.

Να σε πάρω τηλέφωνο τελικά; Αν σε πάρω, τι θα μου πεις; Άσε, ξέρω...

"Γλιστράνε οι δείκτες… Γελούνε τους ξενύχτες Οι νύχτες Όλες αυτές οι μέρες που μ’ είχες Είναι στο παρελθόν και ήταν λίγες…

(Δωσ'μου λίγο ακόμα)"

"Τα μάτια μου τρέμουν,

Τα λόγια μου τρέχουν,

Το στόμα μου σφίγγει,

Οι ώρες περνούν…"

Ένα τηλεφώνημα είναι. Θα σε πάρω. Αγχώνομαι. Έχω ήδη χάσει τα λόγια μου. Τζάμπα προετοίμασα ολόκληρο μονόλογο. Τώρα δεν θυμάμαι τίποτα και ξέρω πως θα καταλήξω να σου λέω βλακείες κι εσύ θα νομίζεις πως έχω μεθύσει και θα μου το κλείσεις. Δεν έχω μεθύσει. Είναι νωρίς ακόμα. Είναι μόλις δέκα λεπτά πριν τη μία.

"Δέκα λεπτά πριν τη μία,

Σαν σκηνή από ταινία,

Η σκόνη πέφτει στο νερό και το μπουκάλι κουνώ.

Οι ώρες μοιάζουν με χρόνια,

Μουδιασμένα σαγόνια,

Και στο κινητό ψάχνω το όνομά σου να βρ

Ανοίγω το κινητό. Αργά. Πρώτα πατάω το κουμπάκι για να ανοίξει η οθόνη. Κάνω πως κοιτάζω την ώρα. Η οθόνη κλείνει πάλι. Ξαναπατάω το κουμπάκι και σχηματίζω το μοτίβο. Ξανακοιτάζω την ώρα και κάνω πως χαζεύω. Περνάει ένα λεπτό και πατάω το εικονίδιο με τις επαφές μου. Τις ελέγχω μία μία παρόλο που ξέρω που να σε βρω. Κοιτάζω επίμονα το όνομά σου. Παίρνω βαθιά ανάσα. Πατάω την κλήση.

"Δέκα λεπτά πριν τη μία,

Σαν σκηνή από ταινία,

Βλέπεις στην οθόνη κλήση χωρίς αριθμό.

Μα δεν θα το σηκώσεις

Κι η βραδιά θα τελειώσει με ένα «σ’ αγαπώ» που έμεινε στο ακουστικό…"

Χτυπάει, το ακούω. Έχω βάλει απόκρυψη γιατί πιστεύω πως έτσι θα έχω περισσότερες πιθανότητες να το σηκώσεις από ότι αν έβλεπες τον αριθμό μου. Έλαα, σήκωσέ το! Η κλήση τερματίζεται αυτόματα. Πρόλαβα να πω κάτι όμως, ακόμα κι αν δεν το άκουσες. Σ'αγαπώ/