Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, πάνε στον Παράδεισο

Βγήκες έξω το περασμένο Σαββατόβραδο. Τι είδες; Αγόρια πάνω σε μηχανάκια, γυναίκες ντυμένες για κλαμπ, ζευγάρια να περπατάνε πιασμένα από το χέρι, έναν κύριο στη γωνία να πουλάει ποπ κορν, ταξιτζήδες να βρίζουν τους πεζούς που πέρασαν τη διάβαση με κόκκινο, πεζούς να βρίζουν τους οδηγούς που περνούσαν όταν το φανάρι για εκείνους ήταν κόκκινο. Ότι θα έβλεπες ένα Σάββατο βράδυ στην πόλη. Εσύ ένιωθες διαφορετικός.

  Έχασες πρόσφατα μια Αγάπη. Σε πόνεσε. Βγήκες με την ελπίδα να τα πεις κάπου, κανείς δεν ήταν όμως πρόθυμος να σε ακούσει. Ή βγήκες γιατί πίστευες πως θα πετύχεις έναν κοινό σας γνωστό και θα πει σε αυτήν την Αγάπη πως σε είδε. Στην καλύτερη θα πετύχαινες την ίδια την Αγάπη. Τίποτα από αυτά δεν έγινε όμως. Σάββατο βράδυ η πόλη είναι γεμάτη, πολύ δύσκολο να δεις γνωστό πρόσωπο.

  Μήπως τελικά αυτή η Αγάπη δεν άξιζε; Και αν δεν άξιζε γιατί σε πόνεσε τόσο πολύ; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Έφυγε επειδή δεν της έδωσες αρκετά ή έφυγε γιατί της έδωσες τόσα πολλά που ένιωθε να πνίγεται;

  Θέλεις να πεις τόσα πολλά, να τα βγάλεις από μέσα σου. Δεν νιώθεις όμως έτοιμος να τα πεις σε Αυτήν, θες να τα πεις κάπου αλλού. Αλλά, όπως σου είπα και πριν, κανείς δεν θέλει να σε ακούσει. Ο καθένας κουβαλάει τα δικά του προβλήματα, δεν θέλει να τον βαρύνουν τα προβλήματα των άλλων. Μπορεί και ο φίλος σου να πονάει για μια αγάπη και αν ακούσει για τη δική σου να είναι σαν αλάτι στην πληγή. Αλλά και να μιλήσεις τι θα πεις;

  Θα πεις τα πράγματα όπως είναι; Δεν γίνεται. Θα παρουσιάσεις μόνο τη μισή αλήθεια, τη δική σου αλήθεια. Θα βγάλεις νεύρα, θυμό, κακία. Αυτά έβγαζες όταν μιλούσες για Εκείνη πριν τη χάσεις; Δεν νομίζω. Μιλούσες τρυφερά και έλεγες τα καλύτερα. Έλεγες πως η Αγάπη σου ήταν η καλύτερη όλων, σε έκανε χαρούμενο. Τώρα όμως λες μόνο τα αρνητικά της. Τώρα δεν θυμάσαι το τηλεφώνημα κάθε πρωί για καλημέρα αλλά το ότι έφτιαχνε καφέ μόνο για Εκείνη. Τώρα δεν θυμάσαι το μήνυμα για καληνύχτα, θυμάσαι το ότι έβγαινε τα βράδια χωρίς να σου το πει. Τώρα πια δεν είναι όμορφη, έχει ένα απλό κοινό πρόσωπο.

  Αυτά που θυμάσαι τώρα ισχύουν; Ή απλά έφτιαξες μια κακή εικόνα στο μυαλό σου απλά για να απαλύνεις τον δικό σου πόνο; Με το να εστιάζεις στα κακά, όμως, ξεχνάς τα καλά σιγά σιγά. Ξεθωριάζεις την Αγάπη αυτή και την αναγκάζεις να χαθεί στον χρόνο, φθαρμένη και ξεχασμένη. Αν δεν μιλούσες για αυτήν όμως, θα ζούσε σαν μια όμορφη ανάμνηση. Θα ταξίδευε στα βάθη του μυαλού σου και κάποιες φορές θα ερχόταν, απλά για να σου πει «Είμαι ακόμα εδώ. Κάποτε με ένιωθες, μη με ξεχάσεις». Αν απλά δεν την μαύριζες με τα λόγια σου.

  Μην μαυρίζεις τις παλιές σου Αγάπες. Μη μιλάς για αυτές, άσ’τες να υπάρχουν. Άσ’τες να πάνε στον Παράδεισο.