Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, πάνε στον Παράδεισο
Βγήκες έξω το περασμένο Σαββατόβραδο. Τι είδες; Αγόρια πάνω σε μηχανάκια, γυναίκες ντυμένες για κλαμπ, ζευγάρια να περπατάνε πιασμένα από το χέρι, έναν κύριο στη γωνία να πουλάει ποπ κορν, ταξιτζήδες να βρίζουν τους πεζούς που πέρασαν τη διάβαση με κόκκινο, πεζούς να βρίζουν τους οδηγούς που περνούσαν όταν το φανάρι για εκείνους ήταν κόκκινο. Ότι θα έβλεπες ένα Σάββατο βράδυ στην πόλη. Εσύ ένιωθες διαφορετικός. Έχασες πρόσφατα μια Αγάπη. Σε πόνεσε. Βγήκες με την ελπίδα να τα πεις κάπου, κανείς δεν ήταν όμως πρόθυμος να σε ακούσει. Ή βγήκες γιατί πίστευες πως θα πετύχεις έναν κοινό σας γνωστό και θα πει σε αυτήν την Αγάπη πως σε είδε. Στην καλύτερη θα πετύχαινες την ίδια την Αγάπη. Τίποτα από αυτά δεν έγινε όμως. Σάββατο βράδυ η πόλη είναι γεμάτη, πολύ δύσκολο να δεις γνωστό πρόσωπο. Μήπως τελικά αυτή η Αγάπη δεν άξιζε; Και αν δεν άξιζε γιατί σε πόνεσε τόσο πολύ; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Έφυγε επειδή δεν της έδωσες αρκετά ή έφυγε γιατί της έδωσες τόσα πολλά που ένιωθ...